Mon pair auré dit (tèxte en patoàs de Ladau)

Per hèser l’istorique, ne podèvan pas milhor causir que la vielha comuna de Ladau, dens lo comtat de Benauja. ‘Quò’s un bèth e rishe  país, tot possa verd e bròi, la vinha, lo blat e les fruits i vènen a l’aise. Cadun i troba son bonur, fau díser tabé que lo paisan es valent, qu’aima la tèrra, que s’i estaca, que n’a pas pòur de s’eishinar devath la pluja o au sorelh, que n’a pas l’abituda de se plànher tabé, mème si ses afars devènen shaque jorn mèi mauaisits ; que les afars ne màrshan pas, que tot se’n vai de guingòi. No, ne se plànhen pas, mès si mes vielhs revenèvan, serén sans dotte estonats de véser coma lo monde vai ; l’electricitat a remplaçat les candèlas a petròle e a rosina, que per se desplaçar fau una voatura de cent shibaus per hèser quatre-vint a l’òra. Mès tabé, coma serén estomacats de véser lo petit de morala, los crimes e los vòls son de mòda que per quauques sòs un drollat de 15 ans vos escana o vos trenca la ganurla.

Dens les familhas n’i a pas mèi d’autoritat, les vielhs ne son pas mèi respectats, n’i a pas mèi de consciença dens los afars ; disen que ‘quò es la logica !

Ne crésen pas mèi a res, ni au bon Diu ni au Diable. Les gents n’an pas mèi d’espoars, prénen lo monde coma vèn e se’n acomòdan coma pòden. Tabé a Ladau sàben que pòden comptar demb nòsta tèrra, demb nòsta vinha qu’es una bona goiata, bon-an, mal-an nos prodiga de bèths e bons rasims. Lo vin es lo melhor que tròban, ses qualitats son sublimas. De la taula des Dius es dinhe.

Amic, perdona-me si m’arriba de gasconar de travèrs e d’escorshar tes aurelhas demb mon patoàs, mès coma disèva mon pair,  »atrapa qui pòt ».

Vòste Enric