Mon peís (André Goujas)

Mon peís es un bèth peís,

Èi corrut un petit lo monde,

Mès aimi milhor que París

Mon petit cunh de la Gironda.

 

E pèi, coment ne pas l’aimar,

Nòsta tan minhona contrada ?

La tèrra d’aquí, ‘quò’s ‘’mamà’’…

La mair es totjors adorada.

 

Èi vist la landa e sa beutat,

Ses aubres, sa risha Shalòssa…

Jamès alhurs n’èi retrobat

L’audor des pins de la Garòssa.

 

Èi vist se coishar lo solelh

Sus les plènas de la Solònha,

Mès n’èi pas trobat lo parelh

D’un desser sus nòsta Dordònha.

 

Avèc mon can sus mes talons,

Adòri m’en anar tranquille

Sus lo treutge de Montalon

- Lo Montmartre de nòsta vila.

 

I vau m’asheitar bien sovent

Devant ‘queth tablèu magnifique,

En escotant ce que lo vent

Canta per jo dens sa musica.

 

Aimi bien milhor que París,

Mon petit cunh de la Gironda,

Mon peís es un bèth peís,

‘Quò’s lo pus bèth que seie au monde.