Protégé : Critica de mots utilisats per los occitanistas girondins

Cet article est protégé par un mot de passe. Pour le lire, veuillez saisir votre mot de passe ci-dessous :

Mot de passe :

Los limacs a la cauderanesa

Sàbetz que lo limac (o cagolha) èra lo simbòle de Cauderan, ad un tau punt que n’en tròban tres sus lo blason d’aquesta vila. Amèi, la devisa de Cauderan es : Lo limac cendrenós a hèit ma renomada. En efèit, anèvan en tropa a Cauderan, lo dimècres de les Cendras, per minjar los famós animaus bavilhós !

Per 4 personas : 1 kg de limacs, 250 g de ventresca o de lardons, 2 talhas de jambon de Baiona, 10 shalòtas, 100 g de meròc de pan eishuc, 1 veire de vin blanc sec, 1 L de bolhon (pola o beu), 1 flòc de peiressilh plat,  hulha de laurèir, 1 branquilhet d’erbòta fresca, 2 gòishas d’alh, sau, péber.

Hèser junar los limacs aumens una setmana dens una cauja.

Los escaudar pendent 2 min, apui los pausar sus un papèir absorbent.

Deu temps que sècan, hèser hónder, dens una sautusa, la ventresca picada en trocicòts, lo jambon talhucat, les shalòtas esminçadas. Tornejar tot-tuishau dinc ad auger una polida color d’auglana blonda.

Ajotar lo meròc e barrejar.

Choncar demb vin blanc, dishar borir per que l’alcòl s’evapòri e ajotar lo bolhon amèi lo peiressilh, lo laurèir l’erbòta e l’alh cruishit.

Botar los limacs demb lur cleish.

Salar, pebrar. Hèser còser a petits bulhs per  1 òra.

Los costagnos ruffados

Los castagnos ruffados           Las castanhas rufadas

Enquèro, din qualquo meïou / Enquèra, dins qualqua maion

Pel l’hiver, din nostro compagno, / Per l’ivèrn, dins nòstra campanha,

Bésès, lou ser, din lou contou, / Vesètz, lo ser, dins lo canton,

Un viel qué pialo los costagnos. / Un vièlh que piala las castanhas.

 

Dé pel, né lébant un boussi, / De pèl, ne levant un bocin,

Los olignant doban loï biolos, / Las alinhant davant las biòlas,

Oban dé s’en ona durmi, / Avant de se’n anar durmir,

Lou pétit faï dé loï birolos. / Lo petit fai de las biròlas.

 

Lou viel a gornit lou toupi / Lo vièlh a garnit lo topin

En dé los costagnos piolados, / Emb de las castanhas pialadas,

Mais la vieillo, doumo moti, / Mès la vièlha, doman matin,

Lou nous gorniro dé ruffados ! / Lo nos garnirá de rufadas !

 

Anen ! … Lébo té doun, Fronçou ! / Anèm !… Lèva-te donc, Françon !

L’Angélus tinlo sus la gléio, / L’Angelús tinla sus la glèia,

Baï ottropa lus ruffodous, / Vai atrapar lus rufadors,

Et faï lour donsa lo bourréio ! / E fai-lor dançar la borrèia !

 

Mais qu’es oquell’odour qué bet, / Mès qu’es aquela audor que vèn,

Dount touto lo méïou s’embaoùmo, / Dont tota la maion s’embauma,

Tallomen bien qué, dé moun let, / Talament bien que, de mon lèch,

Né séï sourti coum’uno paoùmo ! / Ne sei sortit coma una pauma !

 

Bénès, sount quetsos ! Sul crubel  / Venètz, son quèchas (cuèchas) ! Sul crubèl,

Ruffados, los costagnos fumen, / Rufadas, las castanhas fumen,

Et counessi pas dé costel / E conessi pas de castèl

Dount lus seignours, meillou, détsunen ! / Dont lus senhors, melhor, dejunen !

 

Yo pus dé futs rétoursédous, / I a pus de fucs (?) retorcedors,

Dé lano, dégun pus né fialo, / De lana, degun pus ne fiala,

Y’oùro léoù pus dé ruffodous… / I aurá lèu pus de rufadors…

Dé costagnos, dégun né pialo ! / De castanhas, degun ne piala !

 

Dr Boissel.