La mòrt de mon ausèth (JM. Buget)

Dens « Plous é Ris » de JM. Buget, poèta e regent garonés (la Rèula), 1848.

 

Dens lo nid on t’amigalhèvi,

Ausèth, que totjorn plorarèi!

Dens la cauja on t’apasturèvi,

Elàs! ne te tròbi pas mèi!

 

T’en ès anat, ausèth aimable,

E m’as dishat dens lo turment;

Qué t’èi donc hèit, jo miserable,

Per me quitar tan tristament?

 

T’en ès anat… e dens mon ama

Punteja una amèra dolor;

A! t’èi perdut… mon  còr se pama…

Ausèth, jo t’aimèvi d’amor!

 

Èras lo sol dens mon malure

Qu’avèi pr’adocir mon shagrin;

E per comble a ma pena dura,

Ne cantès pas mèi… un matin!

 

Quand t’avèi per ma compania,

L’òra passèva vistament;

Ta via èra un sharme a ma via,

E ta voàs un ravissament.

 

Davant una sòr vièrja encara

Passèt viste coma un flambèu;

Tu l’as seguida, e jo totara

Vau anar la joénher au tombèu.

 

Shens dobte au cèu on es montada

Avès meditat ton essòr

E ton ala a pres la volada

Devèrt aquera estela d’òr?

 

Ren d’ací-bas n’amorisquèva

Ton  còr banhat dens les dolors;

A ton ama que s’anugèva

Jo respondèvi per les plors.

 

Mès la-haut jamèi ne broncissen

Los auratges desensheinats;

Jamèi los bèths jorns ne s’eclipsan;

La via a totas ses clartats.

 

Una lutz d’amor totjorn brilha

D’un esclat que ren ne ternís;

E lo plaser totjorn gratilha

Lo còr de l’ange que bondís.

 

Aimable ausèth, A! se podèvas

Desertar lo cèu pr’un moment…

Un sol moment… se revinèvas…

Jo morirí pus doçament.

 

Dens lo nid on t’amigalhèvi,

Ausèth, que totjorn plorarèi!

Dens la cauja on t’apasturèvi,

Elàs! ne te tròbi pas mèi!