Lo molin de la Cleda (per Tiralanha)

Lo molin dont vos parli es sus l’arriu que s’apèra « la Cleda » deu costat d’Usèsta. M’avèn dit qu’i avè un sarrolh de fòrma hòrt especiala que les gojatas se’n anèvan tocar, autes còps, per se maridar dens l’annada. Mès l’èi pas trobat, lavetz èi escrivut aquò.

Sus la Cleda i a un molin

Lunh des rotas, lunh deus camins,

Les gojatas i van bon trin,

Qüate per qüate, o cinc per cinc.

Qüand vèn la nèit se’n van tocar

Lo sarrolh que lesi balharà

Un espós per se maridar

Dens lo mes a arribar.

Lo sarrolh, l’èi tocat un còp,

Lo qui l’a hèit èra un bròi salòp,

D’un falús a la fòrma vietdase

Autan bèth que lo d’un ase.

Catalina un dessèir i va

Dab sa mair per la protejar,

Hèi tan negue que n’i vesen pas,

Un gojat va en profitar.

A la plaça deu bot en fèrre

Bota un tròç a sa manèra,

Com estot suspresa aquera

N’ic dishot pas a sa mèra.

Lo galant i pren gost dejà,

Lo sarrolh comença a se quilhar,

Dens la man que lo tèn sarrat

Es adaise e tot encantat.

A sa mair que de lunh l’apèra

« Aten mamà, fau tocar enqüèra,

Respon Catalina, sencèra,

Se vòs que sii maridadèra ! »

Tiralanha.